CAN YİNE BÜLBÜL OLDU

can yine bülbül oldu-ilahi

izlesene.com


Can ile bülbül oldu


Hâr açılıp gül oldu


Göz kulak oldu her yer


Her ne ki var olundu


Eğer insan nefsi ile dost olursa, dikenli bir ağaç olmaktan çıkıp gül gibi olur. Yani nefsi kemale erer. Diken gibi olan nefsin çirkin sıfatları düzelirse dünyanın her işini hayırla görür; göz kulak olmuş gibi olur. O zaman her hakikat âşikâr olur, gizli bir şey kalmaz. Allah Teâ-lâ’nın vaad ettikleri sanki o anda var olmuş gibi olur.


Ferhad bugün ben oldum


Varlık dağını deldim


Şirinime varmaya


Her canibim yol oldu


Ferhad’ın Şirin’e kavuşabilmesi için dağı delmesi gerektiği gibi; insanın da sevgiliye kavuşması için nefsinin çirkinliklerinden kurtulması gerekir. İnsan, Allah’ın yolunda olup nefsinin çirkinliklerini terkederse her yön ona apaçık bir yol olur.


Gönül o bahre daldı


Dilim tutuldu kaldı


Girdim anın zikrine


Azalarım dil oldu


Her taraf yol olunca gönül, Allah’ın ilim ve hikmet denizine daldı. Artık her şey bana âyan oldu. Hayret makamına erince dilim tutulup kaldı. O zaman O’nun zikrine başladım. Zikir esnasında bütün azalarım zikretmeye başladı.


Geç ak ile karadan


Halkı çıkar aradan


Niyazi der buradan


Hakk’a gitmek yol oldu


Bütün meseleleri ya beğeniriz veya beğenmeyiz. Yani ya ak ya da kara diye vasıflandırırız. Beğenmediklerimizde kusurlar görürüz. Halbuki her meseleyi kendimize göre değil de Allah’ın ilmine havale edersek, meseleler bizim gördüğümüz gibi olmaz. O zaman ne kadar yanıldığımızı anlarız. Doğruyu bulabilmek için Allah’ın hükümlerini “hakem” tayin etmek lazımdır. Kâmil olan insan Hakk’a gitmek, O’nun rızasına cemaline ve nimetlerine kavuşmak ister. Ancak Hakk’a, takdir olunan ecelin gelmesiyle gidilir.


Ey Niyazi, sen yaratılış sıfatını bildin. Ne için gönderildiğini anladın. Şeytana ve nefse uymadın. Güzel bir sûrette yaratılmış olmanın hakkını verdin. Bin sene de yaşasan mesele bundan ibarettir. Senin eceli beklemene lüzum yoktur. Sen, “Ölmeden evvel ölmek”11 sırrına erişmişsin.”