Firkâtine râm oldum,umudunla haşroldum!

Kimi zaman suskun kaldım


Sadece hasretin yudumuyla yol aldım, kalbime nazar edeni andım


Fecrin kuşatan vecdiyle nasıl ağladım,kalbimin sahibine adandım ve kandım


Yâr dedikçe, figanım nüksettikçe,boynum çaresiz büküldükçe malik olana sığındım






Ne cezbeden hâlin esiriyim


Ne sevdayı karartan bir mânânın hastasıyım,hangi dirilişin niyazındayım


İnşiraha muhtaç bir kalple nasıl vuslatı anayım,ecrin feyziyle aşkına ulaşayım


Nasıl bir aklın,nizama kadir olmayan nefsi hastalıkların ki sadrından kurtulayım






Arif ne söyler,aşkı tarif eder


Ruhunu yakmayan bir lahzadan nasıl söz eder, ar içinde kime iltica eyler


Mecnun niye boynunu büker, bir lokma ekmeği neyler, o aşk kalbine evet, yeter


Melülleşen hissiyat, çaresiz kalan nefs-i maslahat elhak ruhuna aşkın vecdini eker






Nasıl taklidin sulbunda yaşayayım


Ruhumu bahşedene, akıl ve irade verene, merak ettiren Hakka imanla varayım


İdrake ulaşmayan,hesabı gale almayan, lahzanın didarında yol almayanı anayım


Bahtın teslimiyetinde,nasibin telakkisinde, tercihin her cümlesinde aşksız kalayım






Çürümeye amade tenimi ne sanayım


Aldatmayı, insanlıktan çıkmayı, nefsin sefilliğinde solumayı nasıl bırakmalıyım


Benlik kafesinden, tekebbürün kepaze eden illetinden bu ahvalimle nasıl sığınayım


Utanmayı unutmuş, edebi ruhunda yaşatmayı anlamamış bir kalbi ben ne yapayım






Yâr derken, kendimden geçerken


İrademden vazgeçmeyi yeğlerken,lafazan mı olayım,”ne derler”lemi” yol alayım


Hırsın nasıl bir hissiyatın tezahürüdür, asabiyetin neden halinde ki çaresizliğindir


Mütemadiyen yargıç olman, olur olmaz zan içinde bulunmanı ise nasıl anlayayım






Mustafa CİLASUN