Oysa bugün hayat, tüm “var”lığa rağmen “yok” oluyor…
Hayat ne kadar da garip…
Ya da belki de bizleriz eksik olan…
Bugün malımız çok ama keyfimiz az…
Konforumuz yerinde belki, ama o konforu yaşayacak zamanımız az…
Bugünlerde yaşadığımız evler lüks ve geniş eski zamanlara göre...
Evler geniş ama geniş aileler dar günümüzde…
Arabamız hızlı ve biz hızlıyız trafikte…
Hızlı gidiyoruz ama çabuk parlıyoruz…
Geç yatıyoruz ve yorgun kalkıyoruz…
Eski alışkanlıklarımızın yerini, yepyeni gündemler aldı baharı perdeleyen kar misali…
Artık kitap okumuyor, televizyon seyrediyoruz…
Varlığımızı gün be gün arttırıyor, değerimizi yitiriyoruz…
Eskiden susmak erdem sayılır, bilenler bile az konuşurdu…
Bugün bilsek de, bilmesek de konuşuyor, çokça yalan söylüyoruz…
Ay’a gidip dönmeyi becerdik belki,
Ama bugün, komşumuzu görmek için karşı kapıya gidemiyoruz…
Havayı temizledik ama ruhlarımızı kirlettik…
Atomu parçalayabildik ama kibrimizden geçemedik…
Bugünlerde otoyollar, bilgisayar ağları kuruyoruz da, arkadaşlığa gelince tıkanıp kalıyoruz…
Yani biz bugünlerde,
Eve çift maaşın girdiği ama çiftlerin ayrıldığı,
Çocukların dadılarını anne sandığı,
Kilo derdinin gündemin başköşesine kurulduğu,
Gardıropların dolu, gönüllerin boş olduğu bir hayatı yaşıyoruz…
Konforumuz yerinde belki, ama o konforu yaşayacak zamanımız az…
Bugünlerde yaşadığımız evler lüks ve geniş eski zamanlara göre...
Evler geniş ama geniş aileler dar günümüzde…
Arabamız hızlı ve biz hızlıyız trafikte…
Hızlı gidiyoruz ama çabuk parlıyoruz…
Geç yatıyoruz ve yorgun kalkıyoruz…
Eski alışkanlıklarımızın yerini, yepyeni gündemler aldı baharı perdeleyen kar misali…
Artık kitap okumuyor, televizyon seyrediyoruz…
Varlığımızı gün be gün arttırıyor, değerimizi yitiriyoruz…
Eskiden susmak erdem sayılır, bilenler bile az konuşurdu…
Bugün bilsek de, bilmesek de konuşuyor, çokça yalan söylüyoruz…
Ay’a gidip dönmeyi becerdik belki,
Ama bugün, komşumuzu görmek için karşı kapıya gidemiyoruz…
Havayı temizledik ama ruhlarımızı kirlettik…
Atomu parçalayabildik ama kibrimizden geçemedik…
Bugünlerde otoyollar, bilgisayar ağları kuruyoruz da, arkadaşlığa gelince tıkanıp kalıyoruz…
Yani biz bugünlerde,
Eve çift maaşın girdiği ama çiftlerin ayrıldığı,
Çocukların dadılarını anne sandığı,
Kilo derdinin gündemin başköşesine kurulduğu,
Gardıropların dolu, gönüllerin boş olduğu bir hayatı yaşıyoruz…
Gercekten cok hakli bu yazi,kendimden utaniyorum
YanıtlaSilNe güzel ifade etmişsiniz hayatımızı.
YanıtlaSilölmüs yürüyen cesetler misaliyiz
YanıtlaSilrahman razi olsun selam ve dua ile