kişi diliyle insandır

Kişi diliyle insandır - 

Gizli kusurları araştıran, kalplerin sevgisini ve dostluğunu bulamaz. Kendi nefsini öven aslında onu kesmiş olur. Nefsini kötüleyen ise selamet bulur. Susup kurtuluşa eren, söyleyip ganimet bulan gibidir. Sözde doğruluk, işte hilim ve merhamet, halde güzellik, saadet işaretleridir. Kişi diliyle insandır. Hâlbuki dili kendisine düşmandır. Kötü söz söyleyen pişman olur. Akıllı olanın cahile iyi davranması ve yumuşak huylulukla yüzüne gülmesi gerekir. Bir doktorun hastasına yaptığı gibi aklının erdiği kadarını tatlılıkla söylemesi gerekir. Dedikoduyu terk eden gönül hoşluğunu tadar. Susmak, güzellik ve ağır başlılıktır. Yalan söylemek, ayıp ve kusurdur.

Erzurumlu İbrahim Hakkı, Mârifetnâme, c.2, sayfa; 411