Gönül Yıkılmadı

Gönül Yıkılmadı


Evet, acılar da geçecek
Ve biz
Toprak damlı evlerin bağrından çıkan çocuklar
Ve biz, üşüyerek
Gurbet türküleriyle çıkacağız bulvarlara
Yapraklar gibi
Evet, acılar da geçecek
Herşey gibi, herşey geçecek


Vergilerini ödeyenler
Eve ekmek götürenler
Bir şarkıda doğup bir şarkıda ölenler
Birer semender gibi
Limanlarda donmuş gemilerde bekleyenler
Elinde bir hercai menekşe ile
Tünelin uçundan koşarak çıkan çocuk
Bize geleceği getirecek ve geçecek


Sor şimdi
Toprak damların efsanesi
Sor
Yedidağın efesi
Sor
Hayın karanlık
Sor
Mayın tarlasında büyüyen gelincik
Sor bakalım
Bu yoksulluk nereden
Bu gece kovalaması
Bu memleket macerası
Bu vurgun sonrası işçi sofrası
Nereden
Bu gönül yıkılması


Evet, acılar da geçecek
Yüreklerinde bir tutam gök bulutu
Bir ala sahan
Bir menengüt tohumu
Bir acem oyunu
Bir kurban bulunan
Bir öpülüp havaya salınan güvercin gibi
Herşey geçecek


Evet, acılar da geçecek
Kin tutmaz öfke büyütmez bir vicdan benimkisi
Hafızada onca talan ve artakalan yaralarla
Ansızın parlayan kurşunlarla da olsa geçecek
Gelip geçecek işte
Bir şeymiş, bir hiçmiş yani, yalanmış, suretmiş
Meğer hakikat neymiş denecek gibi, geçecek
Çehremizde ayışığı, gözümüzde fer
Çağrıldığımız anda meydana
Herşey bitecek
Ve gelip geçecek, acılar da.


İbrahim Sadri